سخنران بعدي
اين محفل آقاي استاد محمداكبري رئيس حزب وحدت ملي اسلامي افغانستان و عضو پارلمان
كشور بودند، ايشان سخنان شان را با بيان اين حديث شريف آغاز نمودند كه: (من سمع
مناديا ينادي يا للمسلمين فلم يجبه فليس بمسلم) بنابر فرموده رسول گرامي اسلام كسي
كه فرياد و استغاثه مورد ستم واقع شده يي را بشنود كه استغاثه مي كند و مي گويد اي
مسلمان ها به فريادم برسيد و كمك كنيد و اگر كسي در برابر اين استغاثه و اين كمك
خواهي بي تفاوت باشد مسلمان كامل نيست و به وظيفه مسلماني خود درست عمل نكرده است.
ما در افغانستان ملتي هستيم كه مصايب زيادي را در گذشته هاي دور و در اين سي سال
اخير متحمل شديم، داغ و درد فراوان داريم، كشور ما مجروح است و مردم ما درد و داغ
فراوان را ديده است.
سوال مطرح
مي شود كه شما با اين همه گرفتاري و مصيبت و مشكلات فراواني كه هنوز هم با آن دست
و گريبان هستيد چه جاي آن است كه حرفي از قدس بزنيد يا از مظلوميت مردم فلسطين؟
اما اين حرف، حرف يك مسلمان متعهد نيست.
سوال ديگر
اين است كه چه بايد بكنيم كه بيت المقدس آزاد شود؟ چه كار بايد بكنيم كه صلح
عادلانه در فلسطين حاكم شود، و بحران خاورميانه كه قطعاً ناشي از اشغالگري اسرائيل
مي شود به پايان برسد؟
جواب: اينكه
در اين شصت سال چرا فلسطين و بيت المقدس آزاد نشده به نظر بنده يك طرف مسلمان ها
قرار دارند طرف ديگر كه يهود است يهودي كه در حدود 12 مليون نفر است و يك سوم آن
كه بالغ بر پنج مليون يهودي مي‌شود در سرزمين اشغالي فلسطين حكومت و جنايت مي‌كند.
شايد همين تعداد در امريكا وبقيه در جاهاي ديگر.
خوب در
برابر آن مسلمانها چقدر تعداد شان هست؟ خوب شايد در حدود يك مليارد و سه صد مليون
نفر مسلمان داشته باشيم. تنها سه صد مليون عرب داريم كه ثروت بي‌حساب دارند، ذخاير
بسيار فراوان دارد، چند نقطة استراتيژيك در دست مسلمان ها است اما با همة اينها
چرا بيت المقدس و فلسطين آزاد نشد؟!
مسلمان ها،
امت اسلام يك طرف و طرف ديگر حكومت هاي اين ملت هاي مسلمان وجود دارد، كشورهاي امت
اسلام را و عالم اسلام را استعمار جهاني توسط عوامل بيروني و افراد ضعيف النفس و
جاه طلب خود تكه تكه كرده اند. كشورهايي درست كردند كه تعداد نفوس آن به يك مليون
هم نمي رسد. شما در همين كشورهاي عربي كشوري را سراغ داريد كه تشكيل دارد رئيس
جمهور يا اميري دارد، ولي نفوس آن به پنجصد هزار نفر نمي‌رسد اين كار، كار استعمار
بوده كه اينها را تكه تكه كرده است در حالي كه ملت عرب دين شان يك است و قوميت شان
هم يكي است و اگر همين سه صدمليون عرب هم يكپارچه مي‌بود و توان خود را به خرچ مي
داد ما باور ما اين است كه بيت المقدس آزاد مي شد و فلسطين هم از امنيت خوب
برخوردار مي‌شد. مي بينيم كه در اينجا حكومت ها حامل درد مردم نيست، مورد انتخاب
مردم نيست، اينها بيشتر ملاحظه خارجي ها را دارند، ولي سراغ ملت ها را مي گيريم.
ملت هاي مسلمان كه كم نيست! اين ملت هاي مسلمان چرا نتوانستند در جهت آزادي قدس
توان خود را به كار بيندازند؟! در اينجا دو مسأله وجود دارد:
يكي ملت هاي
مسلمان است و علت عمده اين است كه ملت هاي مسلمان همبستگي لازم را در برابر مسايل
اساسي مانند مسأله فلسطين و قدس نداشته و ندارند.
(دراين لحظه
گروهي از جوانان كه ملبس با دستمال هاي نماد مقاومت مردم فلسطين بودند و پرچم هاي افغانستان و فلسطين را با خود
حمل مي‌كردند شعار گويان «مرگ بر اسرائيل» ، «زنده باد اسلام» و «زنده باد مردم
مجاهد فلسطين» وارد تالار گرديدند كه فضاي محفل را احساس عجيبي فرا گرفت.)
بعداً آقاي
اكبري به تعقيب سخنان خود گفت: در حقيقت حكومت هايي كه بر ملت هاي مسلمان در گوشه
گوشه دنيا حكومت مي‌كنند آنان خود نقش مانع كننده و زنجير بر دست و پاي ملت هاي
مسلمان را ايفا مي كنند. يعني همين حكومت ها هستند كه مانع همبستگي ملت هاي مسلمان
شده اند.
و ديگر
اينكه در ظاهر ما محاسبه مي كنيم كه در يك طرف يك مليارد و سه صد مليون مسلمان، و
طرف ديگر حداكثر پانزده مليون يهودي است. ولي قضيه از اين هم گسترده تر است. كفر
جهاني تصميم گرفت كه اسرائيل بيايد به منزله يك ميخ آهنين و آتشين در جلو چشم
مسلمانان در فلسطين كوبيده شود. اين بدست شياطين جهان و به دست كفر جهاني و
استكبار بين المللي اسرائيل در قلب جهان اسلام پايگاه گرفته است.
استاد اكبري
افزود: كشور هاي بسيار قدرتمند تصميم شان اين است كه اسرائيل را ايجاد كردند و تصميم
دارند كه برتري اسرائيل را از لحاظ نظامي هميشه بايد حفظ بكند، و اسرائيل هرجنايتي
كه بكند بعضي از اين كشورها متعهد است كه در هر صورت از اسرائيل حمايت بي قيد و
شرط بكند. خوب نتيجه اش چه شد؟! نتيجه اينكه چهار مليون يا بيشتر يهودي در اينجا
زندگي مي كند در ميان جغرافياي اعراب و مسلمان، اينها مي دانند كه ما هر جنايتي كه
بكنيم كشورهايي هستند كه از ما حمايت مي كنند. به همين دليل است كه مسأله فلسطين
تا هنوز حل نشد و قدس در اشغال دشمنان اسلام است.
چه بايد
كرد؟
به نظر ما بر مي گردد به همان دليلي كه گفتيم. وقتي كه ملت هاي مسلمان دست به
دست هم بدهد و همبستگي لازم را پيدا بكند و اين در اثر آگاهي ديني و اتكاي به دين
و اتكاي به تعاليم اسلام و هبستگي ملت هاي مسلمان است. وقتي كه امت اسلام در
همبستگي برسد دنيا هم احساس مسئوليت مي كند.
هرگاه دنيا دست از حمايت اسرائيل بكشد، در آن صورت است كه اسرائيل تن به صلح
خواهد داد و در خاورميانه و در فلسطين امنيت و آرامش استقرار خواهد يافت. پس بر
مسلمان جهان لازم است كه به همبستگي لازم برسند و در آن صورت است كه دنيا هم دست
از حمايت بي قيد و شرط اسرائيل مي كشد و اسرائيل هم متوجه مي شود كه هرگاه به
جنايت و جاه طلبي خود ادامه بدهد مورد خشم جهان اسلام قرار مي‌گيرد در اين صورت
اين تراژيدي پايان پذير است.
سپس آقاي
بركت الله به نمايندگي از محصلان سيدجمال الدين افغان پشت مايك قرار گرفته و سخنان
خود را با شعري از سعدي عليه الرحمه چنين آغاز كرد:
چو عضوي
بدرد آورد روزگار
دگر عضو ها
را نماند قرار
ببينيد
عزيزان! تمام دانشمندان جهان گردهم آمدند و خواستند جمله يي را بيابند كه درآن
وحدت همه مردم دنيا نهفته باشد به جز همين شعر سعدي پيدا نكردند بنابراين اين شعر
زيبا را كه سخنور معظم ما سعدي عليه‌الرحمه گفته است سرلوحه مقر سازمان ملل متحد
برگزيدند. اما با تأسف كه امروز هيچ عضوي از اعضاي كشورهاي اسلامي درد نمي كشد، در
حالي كه هزارن زن و مرد و طفل فلسطيني زير بمباردمان رژيم صهيونيستي مظلومانه جان
مي‌دهند.
آيا كدام
كشور اسلامي در اين باره انديشيده و به پا خاسته است، آيا تنها شعار بسنده است؟
تنها گريه كردن بسنده است؟ گريه شيوة زنان است نه مردان. اگر مرد هستيم و اگر
مسلمان هستيم بياييد به گفته قرآن كه مي فرمايد: (وقاتلوالمشركين...) به ميدان
وارد شويد و مبارزه بكنيد. تا چه وقت زير بار استكبار و استثمار زيستن؟!
قدس سرزمين
وحي، هويت ديرينه مسلمانها و ميزبان قبر ابراهيم و صدها پيامبر و مصلح و موحد و
خدا پرست است. با غصب سرزمين فلسطين اقتدار، هويت، غرور يكنيم مليارد مسلمان تحت
سوال مي‌رود كه بدون شك رفته است.
امروز هويت
يكنيم مليارد مسلماني كه شعار مي دهد، و مي گويد: (لاإله الا الله محمد رسول الله)
زير سوال رفته است. جاي بسا ننگ و خجالت است براي كشورهاي اسلامي ايكه با داشتن
يكنيم مليارد مسلمان در برابر پنج مليون يهود پليد سر تسليم و سكوت فرود آورده
اند. همچنان آقاي بركت الله افزود: اگر امروز صلاح الدين ايوبي و صد ها فاتح بزرگ
اسلام زنده مي‌بود و يا اگرزنده شوند شايد با اين وضعيت به سكته قلبي مواجه شوند.
اين وضعيت دارد در همه كشورهاي اسلامي سرايت مي‌كند. كدام كشور اسلامي را داريم كه
در حال حاضر هويت، صلاحيت و اقتدار مستقل داشته باشد؟ يگانه كشوري كه دراين راستا
فرياد مي‌كشد، جمهوري اسلامي ايران است كه آنهم زير عنوان هاي مختلف كوبيده مي شود
و زير نام دارنده سلاح اتمي و به عنوان حمايتگر از ترويست توهين و محكوم مي‌شود و
ديگر كشور ها در اين عرصه بي‌تفاوت هستند.
آقاي بركت
الله گفتند: اگر واقعاً مسلمانيم بياييد از مرزهاي قوميت بگذريم و بگذريم از اينكه
اگر از چين يا افغانستان هستيم و يا اگر ازبك و تاجيك و هزاره و پشتون و عرب و عجم
هستيم. از هويت جهان اسلام كه همانا قدس شريف است مجدانه حراست نماييم. تنها مرگ
بر اسرائيل گفتن سودي ندارد، آنچه كه سودمند است اين است كه بر كشورهاي عربي و
اسلامي فشار وارد شود كه چرا از هويت اسلامي خود انكار كرده اند، بالاي كشورهاي
حامي اسرائيل فشار وارد شود كه چرا از جنايات اسرائيل حمايت مي‌كنند. سخنران ديگر
اين محفل آقاي محمدعيسي رحيمي نماينده حزب وحدت اسلامي مردم افغانستان بود، ايشان
سخنان شان را با دكلمه شعري از علامه اقبال لاهوري آغاز كردند:
از حجاز و
چين و ايرانيم ما
شبنم يك سر
خندانيم ما
قلب ما از
هند و روم و شام نيست
مرز و بوم
ما به جز اسلام نيست
مسلم هستي
از نسب بايد گذشت
هم ز ايران
و عرب بايد گذشت
مسلم هستي
دل به اقليمي مبند
گم مشو اندر
جهان چون و چند
آقاي رحيمي
گفت: هرچند استادان و عزيزان ديگري صحبت هاي بسيار مفيد و جالبي داشتند اما از باب
وظيفه يي كه سپرده شده و همه مان به سهم خودمان به هرحال بايد در انجام مسئوليت
هاي اسلامي، ديني و فرا مرزي و فرا ملي خود هم به خصوص دراين روز جهاني قدس كه در
آخر ماه مبارك رمضان پس از فراغت از يك دوره رياضت و تعليم و تعلم در دانشگاه ماه
مبارك رمضان كه دانشگاه انسان سازي و بهار قرآن هست بايد يك تذكراتي و يادآوري هاي
از اين مسئوليت هاي فراملي و فرا مرزي خود هم داشته باشيم. ما بايد اعتراف كنيم كه
متأسفانه مسلمان ها از قرآن فاصله گرفته اند و از ارزش هاي قرآن و از يكي از سنن
هاي ارزشمند اسلامي چون اين چنين مبناهاي فكري مي تواند ارزشمند باشد ومي تواند
نفوذ كند در آفاق و انفس جامعه.
آقاي رحيمي
گفتند: از حضرت علي(ع) يك جمله يي هست به مالك اشتر كه آيين حكومتداري را به او در
واقع يادآوري مي‌كند و مي‌گويد با مردم در اين چنين فضاي تعليمي و فرهنگي و
انديشوي رفتار كن: (الناس صنفان) مردم دو صنف هستند؛ تو با اين بينش و دانش و نگرش
با مردم رفتار فردي و اجتماعي و سياسي و حكومتداري ات را تنظيم كن (اما اخٌ لك في‌الدين
و اما نظيرٌ لك في‌الخلق) متأسفانه ما همه مسلمانها در يك محبسي از منافع فقط ملي
محبوس شديم و فراتر از آن را نمي توانيم ببينيم. با اينكه اين وظايف متقابل بر
اساس منافع ملي و واحد سياسي و مسأله مليت كه دولت-ملت يك پديدة جديد الولاده است
كه پس از قرار داد استراليا در اروپا امضا شد توسط رؤساي كشورها و جالب اين است كه
در آخر همين معاهده يي كه همه كشورها در پاي آن امضا كردند و مرز ها را به رسميت
شناختند آمده كه اين رسميت مرزها و واحد هاي سياسي براي يك انضباط و دسپلين جهاني
و تهديد مرزها و منافع ملي كشورها هست اما انسان ها و آدم هايي كه در اين كشور ها
زندگي مي‌كنند نبايد به اين بهانه شرافت انساني را، مروت انساني و شفقت انساني را
فراموش بكنند و مسئوليت هايي كه از اين فضا بر مي‌خيزد آن را جدي بگيرند.
آقاي رحيمي
گفت: امروز همين شعاري را كه حضرت علي كرم‌الله‌وجهه مي فرموده است و به همين معنا
روي درب مقر سازمان ملل متحد نوشته چرا خود برآن عمل نمي‌كنند؟
بني آدم
اعضاي يكديگر اند
كه در
آفرينش زيك گوهر اند
چو عضوي به
درد آورد روزگار
دگر عضو ها
را نماند قرار
ولي آيا ما
واقعاً اينگونه هستيم كه اگر عضوي از جامعه اسلامي حالا فرقي نمي‌كند در كجاي از
دنياي اسلام باشد. آيا روزي كه غزه بمبارد مي شد چقدر انسان ها حس همنوايي داشتند
در جايي كه همين مسلمان هاي افغانستان مورد حمله، ظلم و ستم قرار مي‌گيرد چقدر
انسان‌هاي ديگر احساس همنوايي مي‌كنند. و يا ديگر كشورهاي اسلامي در ايران، در
پاكستان، در لبنان و در هر گوشه يي از دنيا اين است كه ما يكبارديگر وظايف مان را
در فضاي اسلامي و در افكار و عقايد و انديشه ها و آرمان مشترك فرا مرزي مان تمرين
بكنيم.
من اميدوار هستم كه انشاءالله با فرهنگ سازي ايكه در رابطه
با اين گسترش و توسعه و بسط افكار و انديشه هاي واقعاً عام و كلان اسلامي كه ذريعه
شوراي فرهنگي حاميان قدس شريف شده و مي شود كم كم آحاد جامعه ما و جامعه اسلامي به
آن ارزش ها و مسئوليت هاي فرامرزي شان متوجه گردند؛ به اميد آن روز.
در اخير محفل مولوي محمد مختار مفلح رهبر نهضت اسلامي
افغانستان و رئيس شوراي فرهنگي حاميان قدس شريف در رابطه به برگزاري روز جهاني قدس
و آمادگي اين شورا به حاضران معلومات داده گفت: ابتدا تشريف آوري همه شما عزيزان
را براي آغاز به كار شوراي فرهنگي حاميان قدس شريف خير مقدم مي گويم. ما برنامه
هايي كه روي دست داريم فردا انشاءالله در ميدان دهبوري مقابل دانشگاه كابل به اجرا
گذاشته مي‌شود كه شما همه در جريان هستيد. اينجا فقط يك مجلس تصميم گيري و يا مجلس
جمع بندي جلسات قبلي كه با اعضاي شوراي فرهنگي حاميان قدس شريف داشتيم، مي‌باشد كه
بعد از افطار انشاءالله جلسه آغاز مي‌شود و در قسمت اينكه تا چه حد كارها انجام
شده است و كار هاي بعدي چگونه انجام شود روي آن يك توافق كلي صورت مي‌گيرد.
رئيس شوراي فرهنگي حاميان قدس شريف گفت: آنچه كه براي ما
بسيار مهم و گفتني است در سه دقيقه مختصر خدمت شما به عرض مي‌رسانم: ببينيد دوستان
عزيز! وقتي كه مي گوييم مسجدالاقصي، وقتي كه مي گوييم قدس، طوري كه جناب استاد
اكبري گفتند قدس و فلسطين ديگر مرز نمي‌شناسد، يعني دنياي اسلام همه فلسطين است،
از جزيره جاوا شروع تا كوه هاي قفقاز و... همه كشورهاي اسلامي فلسطين هستند از
اينرو وجيبه هر يك ما دفاع از قدس و دفاع از سرزمين فلسطين است.
آقاي مفلح در لابلاي سخنان خود افزود: ببينيد قرآن مي‌گويد
(سُبْحَانَ
الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ) و
قرآن مي‌گويد دفاع از شعاير الله واجب است ما نمي توانيم روزه بگيريم، نماز
بخوانيم ولي در هم و غم فلسطين نباشيم.
چيز ديگري كه ميخواهم به عرض برسانم اينكه اسرائيل و
كشورهاي حامي آن به ويژه امريكا مي خواهند كه فشار جنگ را از خود كم كرده و
بياورند به كشور ما با همين منطق ما از چند سال بدينسو وارد قضيه قدس و فلسطين
شديم و انشاءالله تعالي به پيش خواهيم رفت. بنابر اين وعده ما و شما فردا در چوك
دهبوري به نمايندگي از مردم مسلمان افغانستان با يك صدا در برابر اسرائيل نه
خواهيم گفت و حاميان اسرائيل را محكوم خواهيم كرد.
در اخير
محفل مولوي محمد مختار مفلح رهبر نهضت اسلامي افغانستان و رئيس شوراي فرهنگي
حاميان قدس شريف در رابطه به برگزاري روز جهاني قدس و آمادگي اين شورا به حاضران
معلومات داده گفت: ابتدا تشريف آوري همه شما عزيزان را براي آغاز به كار شوراي
فرهنگي حاميان قدس شريف خير مقدم مي گويم. ما برنامه هايي كه روي دست داريم فردا
انشاءالله در ميدان دهبوري مقابل دانشگاه كابل به اجرا گذاشته مي‌شود كه شما همه
در جريان هستيد. اينجا فقط يك مجلس تصميم گيري و يا مجلس جمع بندي جلسات قبلي كه
با اعضاي شوراي فرهنگي حاميان قدس شريف داشتيم، مي‌باشد كه بعد از افطار انشاءالله
جلسه آغاز مي‌شود و در قسمت اينكه تا چه حد كارها انجام شده است و كار هاي بعدي
چگونه انجام شود روي آن يك توافق كلي صورت مي‌گيرد.
رئيس شوراي
فرهنگي حاميان قدس شريف گفت: آنچه كه براي ما بسيار مهم و گفتني است در سه دقيقه
مختصر خدمت شما به عرض مي‌رسانم: ببينيد دوستان عزيز! وقتي كه مي گوييم
مسجدالاقصي، وقتي كه مي گوييم قدس، طوري كه جناب استاد اكبري گفتند قدس و فلسطين
ديگر مرز نمي‌شناسد، يعني دنياي اسلام همه فلسطين است، از جزيره جاوا شروع تا كوه
هاي قفقاز و... همه كشورهاي اسلامي فلسطين هستند از اينرو وجيبه هر يك ما دفاع از
قدس و دفاع از سرزمين فلسطين است.
آقاي مفلح
در لابلاي سخنان خود افزود: ببينيد قرآن مي‌گويد (سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى
بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ) و قرآن مي‌گويد
دفاع از شعاير الله واجب است ما نمي توانيم روزه بگيريم، نماز بخوانيم ولي در هم و
غم فلسطين نباشيم. چيز ديگري كه ميخواهم به عرض برسانم اينكه اسرائيل و كشورهاي
حامي آن به ويژه امريكا مي خواهند كه فشار جنگ را از
خود كم كرده
و بياورند به كشور ما با همين منطق ما از چند سال بدينسو وارد قضيه قدس و فلسطين
شديم و انشاءالله تعالي به پيش خواهيم رفت. بنابر اين وعده ما و شما فردا که در
چوك دهبوري به نمايندگي از مردم مسلمان افغانستان با يك صدا در برابر اسرائيل نه
خواهيم گفت و حاميان اسرائيل را محكوم خواهيم كرد.
***
در اخير
گرداننده محفل از آقاي محمدعلي فطري عضو شوراي فرهنگي حاميان قدس شريف خواست كه
ضمن سخنراني كوتاه و دعائيه محفل را رسماً پايان بخشد. آقاي فطري با ابراز تشكر از
اشتراك كنندگان و با تبريك گفتن فعاليت رسمي شوراي فرهنگي به همه ملت افغانستان
گفت: من فقط چند راه حل براي نجات فلسطين ارائه مي‌دهم:
يك مقاومت:
اگر ما به
تاريخ اشغال از شصت سال پيش نگاه كنيم قطعنامه هاي بسياري به نفع مردم فلسطين صادر
شده اما كاري نكرده، بسياري از كشورهاي اسلامي بسيار موضع خوبي گرفته اند اما در
عمل، اشغال و اشغال و اشغال! كشتار و كشتار و بازهم كشتار! آوارگي و آوارگي و
بازهم آوارگي! راه حل، مقاومت جانانة جوانان فلسطين در داخل سرزمين هاي اشغالي
است، اين راهي است كه نوه خليفه چهارم اسلام، امام اول حسين بن علي(ع) به عموم
مسلمانان آموخت كه اگر اي انسان هاي مظلوم و در تحت ستم اگر نمي توانيد ظالم را
شكست بدهيد مي توانيد با عمليات شهادت طلبانه و در طبق اخلاص قرار دادن تنها
سرمايه خود يعني جان و خون خود مي توانيد دشمن را رسوا كنيد و خون شما در رگ هاي
اجتماع و جوانان ديگر به جوش خواهد آمد و ظالم را كه رسوا كرده ايد به نابودي
خواهد كشاند، فقط مقاومت و مقاومت و اين مقاومت دوتا جواب مثبت تا حالا در فلسطين
داده است. يك؛ مقاومت جوانان غزه در جنگ 22 روزه، و مقاومت جوانان جنوب لبنان در
جنگ 33 روزه. پس راه حل اول ما چيست؟ فقط مقاومت در داخل فلسطين. ديگر به هيچ چيزي
توجه نكنيد به سازمان ملل، به حقوق بشر، به سازمان امنيت و به قطعنامه ها، اينها
همه فريبي براي مسلمان هاست، آنان جنگ زرگري ايجاد مي كنند و كار خود را مي كنند.
دوم حمايت
ازمقاومت:
حمايت از
مقاومت جوانان فلسطين در سرتاسر كشورهاي اسلامي، اين مرگ بر اسرائيل گفتن و زنده
باد فلسطين گفتن دردي را دوا نمي كند، نه آنهايي كه در فلسطين هستند اگر بيش از يك
ونيم مليارد مسلمان فرياد بزنند كه اي جوان مسلمان فلسطيني، ما پشتيبان شما هستيم
اما چكنيم كه مردهاي ناسيوناليزم ما را نمي گذارند كه جهاد في‌سبيل‌الله كنيم. پس
دومين راه حل نجات فلسطين عبارت است از حمايت از مقاومت در داخل فلسطين.
سوم مبارزه
با ناسيوناليزم:
راه حل سوم
براي نجات فلسطين مبارزه با ناسيوناليزم و ملي گرايي است، از وقتي كه به گفته
«محمد عبده» كشور را لقمه لقمه كردند و هر لقمه در دهان يك استعمارگر قرار گرفت،
فلسطين شصت سال در آوارگي بسر برد. اگر ما ديگر افغان و ترك و ايران نگوييم و همه
دست به دست هم بدهيم فلسطين آزاد خواهد شد.
آقاي فطري
در ادامه صحبت‌هاي شان اين اشعار را زمزمه كردند:
ني افغان
ونی ترك و تتاريم
چمن زاريم و
از يك شاخساريم
تميز رنگ و
بو بر ما حرام است
كه ما
پروردة يك نو بهاريم
همچنان آقاي
فطري با خوانش اين دعا ئیه به محفل پايان داد:
خدايا مشكل
فلسطين را با دستان جوانان فلسطيني حل بفرما!
پروردگارا!
به ما توفيق عبادت، اطاعت و كمك به مسلمانان را را عنايت بفرما!
پروردگارا!
حوايج جمله مسلمانان به خصوص اين جمع را برآورده بفرما!
گفتني است
كه محفل با آمادگي كامل براي راهپيمايي فردا جمعه يعني (روز جهاني قدس) با يك
دنیای از احساس و شور و شوق به پايان
رسيد.