در ابتدای این نشست آقای مولوی مفلح گفت: با تشکر از رسانه های متعهد
ومسؤول که در شرایط بس ناگوار وبا تحمل دشواری های زیاد همواره در وظایف خطیر
وپرمسؤولیت شان هرگز کوتاهی ای به عمل نیاورده وهمواره در راه خدمت به مردم نجیب افغانستان
پیشگام بوده اند.
واضح است که رسانه های مسؤولیت پذیر همیشه در امر تبیین حقایق، آیینه
دار همه آنچه که دراین کشور سپری می شود، می باشند. پس جا دارد تا به شما رسانه
های متعهد ببالیم و ازاین که همواره چکش نقد شما هرکجی را راست می کند ستایش کنیم.
این که شما گام برمی دارید تا زبان وبیان مردم شوید،
این کار خیلی سنگین است وخیلی
هم خطرناک. سنگین به این معنا که شما حامل حقیقت هستید وانعکاس حقیقت امانت داری
می طلبد و حفظ امانت هم کاری است بس دشوار. خطر ناک به این معنا است که آنانی که
تاب شنیدن از عیب های خود را ندارند و از این که مردانه دربرابر آیینه ایستادن
هراس دارند، به ژورنالیزم به مثابه دشمنی خونی می نگرند و همواره درپی ژورنالیست
های معصوم می افتند.
ازاین دونگاه بنده خودرا به مکتب ژورنالیسم متعهد می بینم و ازآنکه
این راه را برگزیده است ستایش می کنم.
اصحاب مطبوعات و خانواده رسانه های کشور!
شاید آگاهی حاصل نموده باشید که اخیرا رسانه ها درباب این جانب مطالب
مختلفی را به دست نشر سپرده اند وتبصره های زیادی را به راه انداخته اند. موافقان
ومخالفان سیاسی این جانب دید گاه ها ونظریه های گونه گونی را مطرح نموده اند.
در این زمینه خدمت می خواهم روشنی بیاندازم.
نخست تبصره ای در شبکه های انترنتی نشرشد مبنی براین که بنده از سوی
افرادی نامعلوم مورد ضرب وشتم قرار گرفته ام، بلی چنین چیزی مورخ لیل
18/2/1390 اتفاق افتاد. در این شب بنده که تنها در منزل خود به سرمی بردم، از سوی
افراد نامعلوم که وارد منزل بنده گردیدند و با این جانب درگیری فزیکی داشتند. بعدا
ظاهرا که تعداد آنان به بیشتراز ده نفرمی رسید با بستن دست ها و چشم ها و و دهن
بینی من به لت وکوب این جانب آغاز نموده و لوازم و اثاثه خانه را شکستانده و همه
را خرد نمودند.
بارها تهدید به مرگ نموده و تعدادی از اوراق هم را باخود بردند.
البته ظاهر است که بنده ازاین حادثه که خیلی تکان دهنده بود شوک خورده بودم. بعدا
آنان خانه را ترک نموده و بعد از نیم ساعتی بیرون ریختند.
موضوع به پولیس گزارش داده شد،اما از اجراآت پلیس تا این دم هیچ خبری
وگزارشی دیده نشده است.
از برخورد آنان این گونه معلوم می شد که آنان دزدان حرفه ای نبوده و
درپی به دست آوردن پول نبودند، والا ضرب وشتم بنده برای آنان معنی ای نداشت. ونیز
هرگز مطالبه پول را ازمن ننمودند. روشن است که بنده دشمنی شخصی باهیچ کسی ندارم
واین عمل را کاملا دارای ریشه های سیاسی می دانم. آنانی که با منطق و گفتگو
نتوانستند که کاری انجام دهند این ایادی خود را برای ساکت ساختن این جانب گسیل
نمودند. دراین خصوص همین بود که عرض کردم اگر شما بیشتر می خواهید بپرسید باید
بروید از آنانی بپرسید که از درک تامین امنیت مردم افغانستان ملیون ها دالررا به
مصرف می رسانند اما این است حاصل کار آنان. البته من اضافه طلبی نمی خواهم خوب
جامعه است، جنایت کاران هم ترفندهایی دارند اما این که من به مقامات خبردادم وتا
این دم از کار آنان ثمر واثری نیست این است چیزی که درد آور است.
دراین جا لازم می دانم تا از دفتر مقام عالی ریاست جمهوری به ویژه
جناب آقای عبدالکریم خرم رئیس دفترجناب رئیس جمهور تشکری کنم که برای بنده تسلی
داده ودلجویی داشتند ازجناب شان سپاس فراوان.
به هر حال همین بود آنچه که برمن گذشت.
دوم اینکه از دیرباز به سطح جهان اسلام وحتا فراتر از جهان اسلام،
حرکت جهانی زیر نام ( کاروان جهانی الی بیت المقدس) به راه افتاده بود
که سه کاروان بزرگ از اروپا افریقا و آسیا ونیز قاره های دور چون آمریکا و
استرالیا به سوی سرزمین های اسلامی مارش باید می کردند که ازهرکشوری رضاکاران واهل
سیاست واندیشه و غیره جزء این کاروان بودند. خوشبختانه هیات افغانستان این افتخار
را برای افغانستان با خود آورد که این این هیأت برای با راول توانست پرچم
افغانستان را در فضای فلسطین ود رمرز فلسطین بلند نمود واین افتخار که افغانستان دارای
حضور گسترده در عرصه جهان اسلام است را به اثبات رساند.
جالب است که درشب وروزی که ما درصدد تدارک سفر به صوب فلسطین بودیم،
برخی از عناصر ماجرا جو این سفر را به مسایلی در درون افغانستان ربط دادند و انگار
که گویا رهبری نهضت اسلامی افغانستان در اثر فشار هایی از سوی اداره امنیت ملی
افغانستان تحت تعقیب بوده ام.
این شایعه ای بیش نیست واین را باید آنان که همواره درخدمت اجانب
بوده اند باید ساخته وپرداخته باشند. آنانی که همواره به خاطر کسب شهرت و معروف
شدن نزد اربابان آمریکایی شان با تیزاب پاشیده شدن بروی شان به اثر بداخلاقی ها و
بد معاشی های شان را باید به حساب این کشور وآن کشور حساب کنند. و بعد ازبرملا شدن
این رسوایی هایشان هنوز هم زنده بگردند از این که دیگر در نزد مردم افغانستان هیچ
آبرویی برای آن ها نمانده است، زنده بمانند واز شرم نمیرند. این کار آن گونه افراد
است. اشخاصی که چشم شان از بد بختی های افغانستان کور است و همواره چشمان خفاش
گونه شان در تاریکی سوراخ ها کابوس آفتاب می بیند.
بنده به اثر رضایت ورغبت وقبلا پلان شده به نمایندگی از مردم
افغانستان به این گروه آسیایی پیوسته ام و همواره از داعیه اسلامی دفاع نموده و می
نمایم.
خبرنگار خبرگزاری صدای افغان از مولوی مفلح پرسید: آقای مفلح به طور
مشخص دست آورد های این سفر وسود آن را برای مردم افغانستان چه چیزی میدانید؟
آقای مفلح گفت: سوال خوبی است، سوال را اگر این گونه مطرح کنیم بهتر
خواهد بود که این فاصله ای که کوشش می شود تاکشور ما از قضایای جهان اسلام بگیرد
چیست؟ بهتر خواهد بود.
سود و منفعت این سفر دراین نهفته است که ما ازقضایای جهان اسلام توسط
کشورهای منطقه وبه خصوص پاکستان حذف شده ایم و این کشور همسایه همواره می خواهد تا
خود عنوان برادر کلان جهان اسلام را به خود اختصاص دهد.فاصله گرفتن ویا ایجاد
فاصله درروابط مردم افغانستان با جهان اسلام منجر به این گردیده است که هم
اکنون لابی های کشورهای مغرض ومداخله گر درامور افغانستان چهره اسلامی دولت
افغانستان را درجهان اسلام مخدوش بسازندوهمواره جنگجویان تازه نفس را در صفوف مخالفین
دولت افغانستان می افزایند. این کار برای تامین امنیت افغانستان وبرای ایجاد صلح
درافغانستان انجام یافته است وازاین که امروز افغانستان درقضایای حاد ومهم جهان
اسلام نقش ایفا می کند و این افتخار نصیب این بنده شده است هم خودرا خوش احساس می
کنم وهم از سوی ملت شریف افغانستان پیام صلح ومحبت را برای مردم دنیا رسانده ام.
خبرنگار صدای افغان: آقای مفلح شما فکرنمی کنید که این حرکت شما در
خلاف مسیر شرایط موجود افغانستان می باشد، هم اکنون دولت افغانستان با نیرو های
ناتو ودرراس آمریکایی ها تفاهم وهم سویی دارد واین حرف ها کاملا درراستای مخالف
پالیسی دولت افغانستان است شما چطور این را در راستای منافع افغانستان می دانید؟
مولوی مفلح: این که دولت افغانستان تن به این سازش داده است، به سان
یک واقعیت همه می پذیرد، اما کی گفته است که این را افغانستان از سر رضایت پذیرفته
است؟ این را کی منکر می شود که دولت افغانستان با این قوت ها صدها مشکل ندارد؟ مگر
چند روز پیش ندیدید که یک جنایت کار آمریکایی آمد و چندین کودک وزن را به قتل
رساند، مگر دولت افغانستان این راهم می پذیرد؟ مگر دولت افغانستان به این حضور تا
این حد تن داده است؟ مگر دولت افغانستان اعلان نموده که همه داشته ها وهمه علایق
وروابط خود باجهان اسلام وقضایای جهان اسلام را در ترازوی معامله با آمریکایی ها
گذاشته وازهمه صرف نظر نموده است؟ چنین چیزی هرگز اتفاق نیافتاده ونخواهد افتاد!
دولت افغانستان را به گناه نکرده نباید متهم ومجازات نمود، این دولت
خود از دست این خود سری های قوت های ناتو به اصطلاح به بینی رسیده است. من به همه
امور واقف هستم واز دولت جمهوری اسلامی افغانستان تشکری می کنم که درراس رئیس
جمهورما همواره زبان باز درا نتقاد از این خارجی ها داشته است.
این جانب این طرز دید از خواست مردم افغانستان را آیینه داری کرده
ام، اگر شما این گونه می پندارید که باید با آمریکا این گونه معامله کنیم که هرگز
سخن خلافی نزنیم وهمه خواسته های مشروع مان را به خاطر گل روی این ها کناربگذاریم،
پس این گونه شماافغانستان را به ایالت پنجاه وچندم آمریکا باید مبدل نموده باشید
که این دیگر درست نیست.
خبرنگار تلویزیون نور: آقای مفلح این سفرچه پیامی برای ملت شریف
وعزیز افغانستان دارد؟
مولوی مفلح: واقعا سوال خوبی رامطرح نمودید، این پیام ازسوی مردم
عزیز وشریف افغانستان برای همه جهان اسلام و همه عالم است، در قدم نخست این
سفرگامی است برای تحقق وعده هایی که ملت عزیز افغانستان درطول مبارزات خود مطرح
کرده بودند وگفته بودند که پیوست به اخراج روس ها به جهاد فلسطین خواهیم رفت.
ثانیا این سخن واین پیام خیلی مهم است تا بدانیم که ملت افغانستان ملت آزاده ای
است وطی این ده سال با همه توانی که حامیان رژیم درافغانستان داشتند
نتوانستند روحیه اسلام خواهی را درمیان مردم افغانستان بکشند. واین نکته نیزمهم
است تا جها ن اسلام قضیه فلسطین را توام با قضیه افغانستان به محاسبه بگیردو
همواره نگذارند تا میان این دوزخم خونین ودوپیکر آزرده جهان اسلام تفکیک قایل
شوند.
باید جهان اسلام همان گونه که امروز به درد ملت فلسطین ملتفت می شوند
به دشواری ها ومصایب ملت مسلمان افغانستان نیز ملتفت گردند. من کتابی نگاشته ام
درچهارجلد که نام آن دوزخم بریک پیکروروایتی ازکابل تاقدس است، درآن کتاب به همه
روابط وعلایق ملت افغانستان با ملت فلسطین اشاره شده است. درآن کتاب به همه جوانب
این علایق توجه شده است. امروز برای مااین حقیقت خیلی لذت بخش است که نه تنها
روایتی از کابل تاقدس داریم بلکه سفری ازکابل تاقدس داریم. به یقین که ره آورد این
سفر برای نسل نوافغانستان نسبت به قضیه فلسطین خیلی سازنده ومهم بوده ونیز برای
همه مان سودمند خواهد بود.
خبرنگار خبرگزاری فارس: آقای مفلح ارزیابی شمااز این سفری که
انجام داده اید چیست؟
مولوی مفلح: نمی شود تنها درچند جمله وعبارت بتوانیم این سفرباعظمت
را خلاصه کنیم. این سفراز آن جهت مهم بود که اساسا صهیونیستها بعد ازقضیه ماوی
مرمره کار رافیصله شده فکر کرده بودند. این گمان را داشتند که ملت های اسلامی دیگر
چنان زهر چشمی دیده اند که دیگر فلسطین از یادشان رفته است. اما این حقیقت را ما
الحمد لله دیدیم که نه تنها که مسلمان ها درجای خود ثابت قدم هستند اند بلکه
باکمیتی بیشتروبا جمعیتی زیاد تر وبا فعالیت وتکاپویی موثر تر به میدان آمده اند
تا برای صهیونیست ها این حقیقت را حالی بسازند که قدس از حافظه آنان حذف شدنی
نیست. این حقیقت را گفتند که دیگر نباید صهیونیست هااین خواب را ببینند که
مسلمانان سکوت کرده اند ودیگر از همه فلسطین دست کشیده اند.
این سفر البته همان گونه که اولین سفرنیست آخرین سفرنیزنخواهد بود.
این سفر حلقه ای است از سلسله حرکت های دیگر وبیشتری که درآینده ای نه چندان دور
صورت خواهد گرفت. اما با کمیتی بیشتر وبا پیام های گسترده ای بیشتر که درآن روز
اسرائیلی ها همان گونه که قرآن وحدیث پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلم
پیش بینی نموده است، شاهد فرجام ظالمانه ی شان خواهند بود. فرجامی مقرون نابودی
این غده پلید ودرهم شکستن وسوختن این شجره خبیثه که شر آن تا اقصای دنیا رسیده است
وفتنه آن همه جای دنیا را آکنده از تعفن نموده است. برای نهضت اسلامی افغانستان و
شورای فرهنگی حامیان قدس شریف فرصتی خوشتر ازاین نیست که با اشتراک دراین سفر
ورحلت مبارک ومیمون، به بسااز آرزو های خود که اشتراک در جهاد فلسطین است این چنین
سهم گرفته و امید وار است تا روزی درآزادی قدس شریف وادای نماز درمسجد اقصا درکنار
دیگر مسلمین اشتراک ورزد.